Analiza stylu: Mike Portnoy (Dream Theater)

Analiza stylu

Dodano: 01.02.2010

Dream Theater to dziś prawdziwa instytucja, chyba najpopularniejsza grupa szeroko rozumianego nurtu progresywnego metalu i rocka, odpowiedzialna za kolejną falę popularności tego typu grania. Zespół aktywnie działa już od ponad dwóch dekad, systematycznie racząc fanów kolejnymi wydawnictwami. Dream Theater posiada na koncie już 11 albumów studyjnych, a także liczne wydawnictwa live, DVD oraz szkółki i nagrania instruktażowe.

Trzon zespołu od początku tworzą nowojorczycy, Mike Portnoy - perkusja, John Petrucci - gitara oraz John Myung - bas. Poznali się na słynnej Berkelee College of Music, kształcącej wybitnych muzyków z całego świata. Towarzyszy im kanadyjski wokalista James LaBrie, który dołączył przed nagraniem przełomowego dla zespołu, drugiego albumu "Images and Words". Album ten uważany jest za właściwy debiut zespołu, po pierwszej, niezauważonej płycie - "When Day and Dream Unite". Składu dopełniał Kevin Moore, klawiszowiec, który opuścił grupę po trzecim albumie "Awake". Następnie poświęcił się solowym projektom takim, jak Chroma Key czy O.S.I. Jego miejsce zajął Derek Sherinian, nagrywając z Dream Theater dwa albumy studyjne - "A Change of Seasons" oraz "Falling Into Infinity", po czym również poświęcił się solowym dokonaniom oraz założył Planet X. Nowym klawiszowcem, który pełni do dziś tę funkcję, został Jordan Rudess. Dream Theater nagrał z nim kolejne sześć płyt - "Scenes from Memory", "Six Degrees of Inner Turbulence", "Train of Thought", "Octavarium", "Systematic Chaos" oraz "Black Clouds & Silver Linings". Muzyka "Dream Theater" to prawdziwa wybuchowa mieszanka, łącząca elementy klasycznego rocka progresywnego, klasycznego trash metalu, jak i jego nowszych odmian, a także elementy fusion. Nie stroni od prostszych balladowych utworów, jak i wielominutowych rozbudowanych kompozycji z przeróżnymi zmianami metrum po kilkudziesięciominutowe suity. Wszystko to okraszone jest wirtuozerią wybitnych, wykształconych muzyków, których warsztat potrafi przyprawić o zawrót głowy.Osobą napędzającą całą maszynę jest Mike Portnoy, który nie tylko pełni funkcję bębniarza, ale jest także współkompozytorem i autorem części tekstów, współproducentem nagrań, a także reżyserem DVD koncertowych oraz licznych dokumentów o zespole. Jego gra charakteryzuje się świetnym warsztatem, zdolnością poruszania się w najbardziej skomplikowanych i złożonych podziałach rytmicznych. Łączy w niej elementy wielu stylów, od jazzu po najcięższe metalowe zagrywki z podwójną stopą. Towarzyszy temu świetny time i niesamowita precyzja. Mike znany jest z upodobania do ogromnych zestawów, obiektu marzeń niejednego bębniarza, zawierających cały arsenał instrumentów perkusyjnych, przypominających "helikopter" z dwoma fotelami. Jak twierdzi Mike, nie było dla niego innej możliwości niż zostać muzykiem. Bardzo wcześnie zaraził go muzyką jego ojciec, rockowy DJ radiowy, puszczając w domu klasyki takie, jak The Beatles, Queen, Led Zeppelin czy Genesis. Mimo uczęszczania do niezwykle prestiżowej uczelni Berkeley, Mike Portnoy uważa siebie za perkusyjnego samouka. Opanowuje grę na zestawie przede wszystkim grając z muzyką swoich ulubionych kapel takich, jak Rush czy Franka Zappa. Uczelnia pozwoliła mu otrzymać zaplecze teoretyczne potrzebne przede wszystkim do komponowania. Mike to niesamowicie pracowity człowiek, który nie ogranicza swej aktywności jedynie do Dream Theater. Brał udział w przeróżnych projektach pobocznych, nagrywając i koncertując z takimi zespołami, jak klasycznie artrockowy Transatlantic, O.S.I. wraz z byłym członkiem DT, Kevinem Moore?m, Liquid Tension Experiment z Johnem Petruccim, Jordanem Rudessem oraz Tonym Levinem z King Crimson i wieloma innymi. Swoim ulubionym kapelom i perkusistom oddał natomiast hołd w licznych tribute bandach, poświęconym m.in. Rush, The Beatles czy Led Zeppelin.