Rafał Habrajski (Formis)

Jakoś dałem radę (śmiech). Wiesz, mam dobrych nauczycieli (śmiech). Staram się korzystać z tych cudów techniki na tyle na ile mi to potrzebne.

Też (śmiech)

Już w podstawówce wykazywałem takie zainteresowania. Na lekcjach ciągle tupałem nogami w podłogę, co bardzo irytowało nauczycieli. Cała klasa w kółko powtarzała pytanie: Czy jestem nerwowy czy nie, a może ma ADHD? On po prostu chce grać na perkusji" - tak mawiali. Niestety pierwsze bębny udało mi zakupić dopiero w 2 klasie szkoły średniej - a jak mnie pamięć nie myli był to przełom lat 98/99. Był to oczywiście osławiony Polmuz. Na nim to zagrałem w 2000 r. swoje pierwsze koncerty no i stawiałem swoje "pierwsze kroki" w materii sztuki perkusyjnej. Do dziś jestem totalnym samoukiem.

Szkoła istnieje po dziś dzień!. Miała (nie wiem jaki jest aktualny stan) dobrych nauczycieli. Zdecydowałem się tam pójść kiedy byłem już pełnoletni, a jak się okazało, powiedziano mi, że jestem najzwyczajniej w świecie za stary. Wtedy nie było jeszcze tylu prywatnych szkół ani Youtube. Koledzy którzy już dawno grali w zespołach, wiecznie nie mieli czasu na pokazywanie tego "fachu" gówniarzowi. A szkoda! Więc zanim kupiłem pierwszy "zestaw", szlify nabywałem na poduszkach i lampce przy biurku.

Przede wszystkim koncerty i podglądanie innych jak grają. Od 17 lat jeżdżę na koncerty metalowe (jak i różne inne), to i troszkę się naoglądało. To też miało wpływ na decyzję o tym, że zacząłem grać na trochę poważniej. Człowiek patrząc myślał: "Kurwa, ale fajnie być perkusistą" (śmiech). Dzieciaki mają teraz o wiele łatwiej, ale to inne pokolenie i inne czasy.. Jest internet i serwisy, gdzie można znaleźć niezliczoną ilość dokładnych szkółek. Mamy bębny elektroniczne, dzięki którym można ćwiczyć cicho w domu. No i prasa "perkusyjna" której w Polsce wcześniej nie było, a której jestem fanem! Co do moich ćwiczeń, niestety nie poświęcam na to tyle czasu ile powinienem. Życie-praca obowiązki nie pozwalają mi na pełną realizację mojej pasji.

Troszkę tego było, a są też takie o których mało kto pamięta. Co do zespołów, to w latach 2000-2007 był Soulstice. Pierwszy mój zespół z prawdziwego zdarzenia w jakim grałem od początku jego istnienia, stworzony przez zdolnego basistę i aktualnie kompozytora muzyki filmowej Pawła Pudło. To była załoga która powinna zaistnieć. Zagraliśmy kilkadziesiąt koncertów ze znanymi jak i mniej znanymi kapelami. Nagraliśmy dwa materiały, o które do dziś mnie ludzie potrafią zapytać. Ściągaliśmy czasem po 100-200, a nawet i więcej osób na koncerty. Ale cóż, proza życia codziennego zamknęła ten rozdział. Nie starczyło sił i zaangażowania:. Po tym, zainspirowany swoimi fascynacjami muzycznymi, założyłem metalcore'owy projekt Frontline Attack. Po paru zmianach składu w końcowym etapie w składzie udzielało się dwóch gitarzystów z Soulstice. Na przełomie 2009/2010 roku zagraliśmy parę fajnie przyjętych koncertów. Wcześniej bo w 2008 nagraliśmy 5 utworowy materiał "Kill Us Tomorrow". Niestety w wakacje 2010 również postanowiłem zawiesić działalność, ponownie z powodu braku czasu i zaangażowania muzyków. Jednocześnie od stycznia 2009 po dziś dzień gram w knurowskim Orion Prophecy. W 2010 zarejestrowaliśmy materiał "Unnatural Selection" który niestety do dziś nie ujrzał światła dziennego. Od grudnia 2010 gram na w Sosnowieckim Formis. Na prośbę Huberta i Marka - byłych członków Iscariota.

Masz rację, ''troszkę'' się dzieję. A co gorsza, masz rację - wszystko umiera śmiercią naturalną. Bez sądów bez kłótni, bez bijatyk. Tak jakoś nudno. Formis tak jak powiedziałeś, jest załogą powstałą stosunkowo niedawno, ale za to składa się z ludzi którzy koło 20 lat już grają metal jak np Marek. Jak się czuję? Wiesz, zastanawiałem się czy podołam zastępując faceta który gra ponad 20 lat thrash/death metal. Ale jesteśmy po paru koncertach i jak na razie chłopcy mi jeszcze nie podziękowali. Czyli, jest dobrze! (śmiech)

W te animozje i konflikty nie wnikam i nie chcę wnikać. Tak staram się robić od 2000 r., czyli od momentu, od którego gram w zespołach. Było wiele spornych spraw, ale nie lubię się konfliktować z ludźmi. W sumie propozycja grania w Formis padła już w lipcu 2010 z ust Huberta, ale ja jeszcze łudziłem się że Frontline Attack "pociągnie" i nie mogłem się deklarować w pełni, ponieważ grałem równocześnie w 2 załogach i jeszcze to miała być trzecia. Ciężko było by to pogodzić logistycznie no i czasowo. Co do Piotra, to racja. Byłem fanem jego gry zanim zacząłem grać. Jest niesamowitym pałkerem to trzeba przyznać. I jak posłuchałem kawałków Formis od razu stwierdziłem, że łatwo nie będzie. Tym bardziej, że do pierwszego koncertu Formis miałem miesiąc odkąd zacząłem z nimi grać. I był cały materiał do zrobienia. A z czym nie mogę sobie poradzić. Na pewno nie odgrywam tych partii idealnie tak jak na płycie, ale mimo tego nie słyszę jakichś słów krytyki po zagranych sztukach ;). Może po tylu latach grania co Piotr nabędę takiego doświadczenia (śmiech).

Na pewno to co się dzieje aktualnie w muzyce. W ciężkiej jak i pozostałych gatunkach. Podoba mi się jak to wszystko ewoluuje. Stopniowo nie ma barier, ani sprzętowych, ani szybkościowych, ani technicznych No, i ilość niesamowitych muzyków oraz poziom jaki prezentują. Czasem to aż przeraża.

Wiesz co, nie wiem. Nie jestem zadeklarowanym ''true'' metalowcem, ale faktem jest, że najlepiej czuję się w takiej stylistyce. Słucham różnych rzeczy, i paradoksalnie z wiekiem stopień agresji i ciężaru u mnie nie maleje. A jest wręcz odwrotnie! Jeżeli trafią się odpowiedni ludzie i będę czuł tą muzykę - to czemu nie? To też rozwój, ale w inną stronę.

Mam wiele inspiracji. Jeżeli chodzi o bębny kiedyś byli to bębniarze tacy jak świętej pamięci Docent, Gene Hoglan, Sean Reinert i wielu innych. Dzisiaj mam za dużo muzycznych inspiracji żebym był w stanie wymienić tylko jedną.

Gram na bębnach Pearl model Export ELX w konfiguracji Fusion. Gram na nich od 2006 r. Jest to nisko budżetowa seria, ale daje radę. Naciągi Evans. Stopy Taye Metalworks , Hardware mieszany. Aktualnie używam blach Sabian Meinl i Paiste. Co do werbla to Mapex z serii Black Panther. sygnatura Chris Adler. 12 cali ale wściekły szatan (śmiech). No i posiadam cały czas (od 2004 r) głębokiego metalowego Pearl z serii stalowych SensiTone.

Krystalizują się daty koncertów Formis jeszcze przed wakacjami. A w wakacje chcemy siąść nad nowym materiałem, żeby zakończyć "ciągnący się ogon". Co do Orion Prophecy również tworzymy nowe kawałki. Od ponad miesiąca jest w naszych szeregach nowy dość zdolny gitarzysta. Zagrał z nami już w kwietniu sztukę przed Alastorem, i jak najbardziej się sprawdził w warunkach scenicznych (śmiech). Wiesz, podchodzę do planowania po swoich doświadczeniach z lekkim dystansem, ale wierzę w to co robię i nie mam zamiaru osiadać na laurach. Liczę też na "przebudzenie" Frontline Attack. Kto wie? Może kiedyś (śmiech).

To ja dziękuję! Pozdrawiam wszystkich czytelników Magazynu Perkusista! Cześć!