Fedor (Apostate)

Siema stary! U mnie wszystko jak najbardziej w porządku. Masz rację, zima w Pradze dla wielu ludzi może wydawać się piękna, ale szczerze mówiąc nie jestem wielkim fanem śniegu. Więc, nie powiem żeby to była moja ulubiona pora roku. Nienawidzę zimna... (śmiech).

Tak. Jesteśmy niezwykle mile zaskoczeni reakcją i wsparciem, jakie dostajemy od ludzi. Nie przywykliśmy do tego, by codziennie dostawać coraz to wylewniejsze i obfite w gorące słowa wiadomości z dosłownie każdego zakątku świata od USA po Indonezję. Tego typu wsparcie potwierdza tylko sens włożonego przez nas trudu i wysiłku, by ciągnąć ten wózek zwany kapelą.

Cóż, nie jest to do końca prawdą. Owszem, większość z utworów ma już swoją brodę, jednak nigdy nie były profesjonalnie zarejestrowane. Więc dla tych wszystkich, którzy nigdy wcześniej nas nie słyszeli, paradoksalnie jest to nowy materiał. Zaś co do nagrania wyłącznie epki - powód jest prozaiczny: nie mieliśmy pieniędzy na dłuższą sesję nagraniową, a poza tym nie mieliśmy (i chyba wciąż nie mamy) na tyle wiele kontaktów by móc sami dystrybuować pełny album (a przynajmniej nie na taką skalę, na jaką powinno to być robione). Obserwuję różne wspaniałe zespoły, które wydają swoje płyty na własny koszt. Nigdy nie myślałem by było to dobrym posunięciem. Sądzę, że najpierw trzeba zbadać rynek, nałapać kontaktów i... co chyba najważniejsze, podpisać kontrakt przed wydaniem albumu. Ale to tylko moja, mocno ''tradycyjna'' opinia.

Rzeczywistość jest nieco inna. Iron Island to mały label działający na zasadzie DIY, który został założony w Pradze przez naszego bardzo bliskiego znajomego Igora Brusowa, z hardcore/punkowej kapeli Slave Drive. Sam od siebie zaproponował nam pomoc przy wydaniu albumu, produkcji merchandise czy dystrybucji Ep, wszystko to dzięki jego kontaktom i dobrej woli do pomocy, bez narażania nas na większe koszta. Nigdy wcześniej nie mieliśmy kontaktu z taką działalnością, a tym bardziej z wydaniem fizycznej wersji płyty. Nie podpisaliśmy żadnych konkretnych umów, wszystko odbywa się polubownie, niemalże na przysłowiową gębę (śmiech). Po prostu to pomoc od przyjaciela dla przyjaciół i to wszystko. Co do innych wytwórni... zobaczymy co się stanie. Podchodzimy do tego wszystkiego z należytą rezerwą, gdyż przy wydaniu poprzedniej epki ''Traits'' nic konkretnego się nie wydarzyło. Uważamy, że tym razem, z nową, a raczej nowszą wersją możemy mieć więcej szczęścia. Na tę chwilę Apostate nie jest w barwach żadnej wytwórni, a Iron Island odpowiada tylko za dystrybucję.

(śmiech). Cóż, był to długi i bardzo złożony proces. Bębny i wokale nagraliśmy w Pradze, w Faust Records, a gitary nagrywaliśmy we własnej kanciapie, by następnie wysłać je na reamping do Anglii, dokładnie do studia Mangled Audio w Manchesterze, gdzie niezwykle utalentowany inżynier w postaci Marka Jonesa pracował nad mixem i masteringiem całości. Mieliśmy wielkie szczęście mogąc z nim pracować, ponieważ to prawdziwy profesjonalista, który ma niemożliwe wręcz podejście do tematu, a kontakt z nim odbywał się na bardzo przyjacielskim podłożu. Mark był miły i niezwykle oryginalny w tym co dla nas zrobił. Współpraca z nim... była po prostu rozrywką. Tak więc, wszystkie zasługi odnośnie brzmienia należy kierować do niego.

To wielki komplement, gdy porównuje się nas do tak uznanych nazw. Zwłaszcza, gdy starasz się jak tylko możesz podkreślić to, że próbujesz zrobić coś zupełnie unikalnego na całej scenie. To zawsze było jest i będzie celem dla tego zespołu. Oczywiście, że jesteśmy pod wpływem wielu znakomitych grup, ale nigdy nie myśleliśmy o tym, by kogokolwiek kopiować, a przynajmniej nie świadomie. Wszystkie te zespoły, które wymieniłeś, są dla nas ogromnym źródłem inspiracji. To wszystko.

Dzięki stary! Matt Greiner jest OGROMNYM źródłem inspiracji dla mojej osoby. Zwłaszcza, jeżeli chodzi o wykorzystanie mini talerzy. Nie staram się jednak grac jak on. Wciąż pracuję nad wyklarowaniem własnego stylu. Nim wziąłem lekcje u nauczyciela, grałem trzy i pół roku. Zaczynałem jako totalny samouk. Początkowo starałem się grać jakieś szalone death metalowe rzeczy na twinie, ale jak raczej sam możesz się domyślić - nie wychodziło mi to zbytnio (śmiech). Kiedy jednak zacząłem traktować granie znacznie poważniej, postanowiłem popracować nad graniem równym, płynnym, czystym, bez szalonych szybkości, które tak mi imponowały. Przez dwa lata brałem lekcje, i dzięki nim dowiedziałem się jak prawidłowo trzymać pałki, ręce, czy też ostatecznie wykreowały się szczątkowe podstawy mojego stylu gry.

Więc jako perkusista zawsze chciałem rozwijać w sobie groove. Nigdy nie chciałem być po prostu metalowym perkusistą. Kiedy tylko mam możliwość i okazję staram się koncentrować właśnie na groove. Wciąż muszę pracować nad wieloma aspektami. Zmartwię Cię, ale nie jestem wielkim fanem djentu. Ogromnie szanuję i podziwiam choćby dla samego przykładu: Periphery, wszyscy w zespole to wspaniali muzycy, i mógłbym oglądać ich perkusistę bez końca, ale nie jestem w stanie wysłuchać dłużej jak dwóch utworów ich autorstwa. Dla mnie to po prostu nudne. To tylko moja opinia, i jestem świadomy tego jaki wpływ na inne zespoły ma Periphery.

Odnośnie Periphery, to chyba najlepszy przykład djentu - może dlatego ludzie tak często o nich mówią. Jasne! Franky to niesamowity perkusista. Uwielbiam jego widea kręcone z różnych ujęć kamery. Niestety, uważam, że nowy album Dagoba jest strasznie nudny. Obstawiałbym jednak, że to JP z Circle of Contempt jest większym, a może nawet największym zródłem inspiracji dla mnie. Ma swój unikalny styl korzystania z talerzy akcentowych i to u niego można by się doszukiwać początków mojego stylu, a nie u Matta z August Burns Red. (śmiech)

Masz rację, Travis Orbin (perkusista Sky Eats Airplane) to istna maszyna. Gram na zestawie Domion Ash firmy Ddrum, i pomimo stosunkowo taniej sceny są wprost niesamowite. Jak dla mnie mają jedną z najlepiej brzmiących central w ogóle. Co do blach używam Zildjian. Uwielbiam dźwięk moich crasy z serii A Custom, a China Oriental Thrash to chyba mój ulubiony ze wszystkich. Strasznie agresywny. Zildjian zdecydowanie produkuje najlepsze belle na rynku, i nie mam co do tego najmniejszych wątpliwości. Używam również hi-hatu z serii Z Custom i taniego jak barszcz splasha ZBT (miałem orientala, ale pękł). Korzystam również z niezbyt dobrej mini chiny Wuham, ale jak za to niecałe 20 dolców robi całkiem sporo zamieszania. Jedyne na co mogę narzekać to na wytrzymałość blach w związku z moim stylem gry. Na dzień dzisiejszy kompletnie zniszczyłem dwie blaszki z serii A Custom, jedną chinkę Oriental, jednego crasha z serii Z Custom oraz jednego splasha Oriental i Meinla Soundcastera. Masakra (śmiech). Co do podwójnej stopy używam Iron Cobry z bijakami Axis. Zdecydowanie najlepsze rozwiązanie dla mnie.

(śmiech). Naszym głównym celem jest dać jak największą ilość koncertów. Zagramy kilka tras jedną na wiosnę, i drugą w lecie, aczkolwiek nie jestem w stanie się dokładnie określić. W każdym razie prace są w toku. I nie jesteśmy straight edge, także nie będziemy mieć problemów z życiem w cnocie (śmiech).

Wielkie dzięki za ten wywiad! To naprawdę wiele dla mnie znaczy. Oczywiśćie, rónie wielkie dzięki dla wszystkich naszych fanów, dzięki za kupowanie naszego merchandise, i za przychodzenie na koncerty. Wasze wspiercie jest nieopisane! Mamy nadzieję poznać tabuny nowych ludzi w przyszłym roku, więc nie bójcie się do nas podchodzić, by potem szerzyć dobrą nowinę o Apostate! Dzięki!