Acid Drinkers - Ladies And Gentlemen On Acid

Napęd: Wielu perkusistów

Typ silnika: metal, rock, alternatywa i inne

Trasa: Repertuar Acid Drinkers w wykonaniu znajomych i przyjaciół. Takie składanki są zawsze bardzo intrygujące, a jak to wypadło w tym przypadku? Płytę otwiera Decapitated w Fuel Of My Soul i od razu mamy rewelacyjne wykonanie ze wspaniałą wstawką w środku w wykonaniu duetu LXMP. To stanowczo jedna z najlepszych kompozycji na tej płycie i to już na samym wejściu. Kolejnym bardzo ciekawym wykonaniem tym razem niemetalowym jest Joker Krzysztofa Zalewskiego. Przykład wielkiego talentu tego nietuzinkowego artysty. Świetna interpretacja, przy jednoczesnym wrażeniu, że facetowi przychodzi to strasznie swobodnie. W konwencji mniej agresywnej doskonale wypadł też BiFF w Pizza Driver, lekko, na luzie, ale z charakterem.

Jeżeli chcemy więcej mocy to na uwagę zasługuje stanowczo The Sixpounder w Infernal Connection, rasowo i z zaangażowaniem, brawo! Bardzo dobrze słucha się też ekipy Proletaryat (Pump The Plastic Heart), typowe „doświadczenie boiskowe”. Vader jest bardzo vaderowy, jakby grali własną piosenkę. Hunter oczywiście z elementem patosu. Całość zamyka samo Acid Drinkers, nieco przekornie, bo w wykonaniu piosenki… innego artysty (What A Wonderful World) z gościnnym udziałem Kasi Kowalskiej W odniesieniu do brzmienia płyty trzeba przyznać, że różnorodność źródeł nagrań została okiełznana i całość brzmi spójnie. Natomiast w odniesieniu do perkusistów, mamy tu wielu wspaniałych, głównie metalowych fachowców. Każdy z nich prezentuje dokładnie to, z czego jest znany w swoich zespołach, od otwierającego płytę Jamesa Stewarta po zamykającego całość Monsieur Ślimaka.

Wrażenia z jazdy: Piosenki zespołu Acid Drinkers w wykonaniu nie tylko zespołów metalowych, ale też kilku mniej piekielnych artystów. Jedni wykonawcy przyłożyli się bardziej, inni nieco mniej, ale w całości mamy bardzo ciekawą mieszankę. Słucha się z zainteresowaniem i bez znużenia. W całości dominuje mocniejsze uderzenie.

Odcinki specjalne: Patrzymy tu pod kątem perkusyjnym, więc wielkie ukłony dla zamieci, jaką wywołał James Stewart z Decapitated. Pod kątem czucia gry przykuwa uwagę Mały z Proletaryatu. Łukasz Sarnacki w Corruption to przykład profesorskiego grania.