Tomek Torres (Afromental)
Najnowszy album zespołu Afromental to ciekawy temat do rozmów o bębnach, ich brzmieniu i roli oraz sposobach rejestracji. Tym samym wychodzimy naprzeciw oczekiwaniom Tomka Torresa, dla którego ważne jest, by jego perkusyjny wysiłek wywoływał emocje.
W muzyce rockowej można mówić wiele na temat tekstów, solówek gitarowych, całego nastroju, jaki panuje na albumie. My oczywiście przyglądamy się bębnom, które w przypadku tej płyty prezentują się bardzo interesująco.
Nie ma też co ukrywać, że Tomek jest pewnego rodzaju łącznikiem między wielką sceną w świetle reflektorów, żeby nie powiedzieć show-biznesem, a naszym zamkniętym, może nawet nieco lekceważonym światem perkusji. Niby jesteśmy na tej samej scenie co wielkie gwiazdy, ale jednak zawsze obok, zawsze z tyłu. Oczywiście nie oznacza to czegoś złego, ponieważ doskonale wiemy, na co się decydujemy i jaka jest nasza rola, jednak czasami pojawia się pytanie, czy da się coś więcej.
Tomek jest jednym z niewielu bębniarzy w Polsce, który wychodzi poza perkusyjny podest. To samo jest z jego Afromental, które obok świetnie skrojonej muzyki doskonale prezentuje się na plakacie, przez co zespół można uznawać za modną markę do autoprezentacji. Można ten stan rzeczy lubić lub nie, ale gdy jest rozmowa na temat polskiego zespołu, który mógłby stanąć ramię w ramię obok popularnych zespołów amerykańskich, to właśnie często pada nazwa Afromental. Dlaczego jednak kapela nie podbiła rynków zachodnich? To już zupełnie inna historia, ale tym bardziej wątpliwe to będzie teraz przy okazji wydania piątej płyty zespołu. Nie jest to wina słabej treści, wręcz przeciwnie. Problem jak zawsze tkwi w języku, a w tym przypadku chłopaki z Afromental zdecydowali się na nagranie całego albumu po polsku.
