Hubert Gasiul
Perkusista zespołu Ani Rusowicz, znany także ze współpracy z Wilkami, jeden z oryginalniejszych bębniarzy na polskim rynku. Rozmawiamy przy okazji najnowszej płyty Ani Rusowicz "Przebudzenie". Ilość poruszanych w rozmowie wątków jest sygnałem świadczącym, że to z pewnością nie jest nasze ostatnie spotkanie..
Bębny podobnie jak każda działalność artystyczna ulega różnym modom i trendom. Weźmy dla przykładu przelewającą się jakiś czas temu wielką falę gospelowych czopsów. Nasi rodzimi perkusiści zaczęli mocno naśladować „czarnych braci”, próbując sypać ziemniakami po mięsiście strojonych bębnach. Moda na zestawy kompaktowe to oprócz minimalizmu pomysły na wykorzystywanie różnych niekonwencjonalnych brzmień, jak blaszki na werblu, łańcuszki na talerzach, do tego uliczny klimat miejskiego grania. Przy tym ci grający u znanych liderów, skupieni, wspierani niemal standardowym zestawem elektroniki pokroju SPD-SX. Wreszcie zwarte szyki metalowców z rozstawionymi ergonomicznie zestawami w ekstremie i przeżywającymi renesans wielkimi konstrukcjami w klasycznej odmianie. Jedni grają tłusto, inni zwinnie, a jeszcze inni z minimalistyczną solidnością.
Aż tu nagle z morza tych perkusistów wyłania się Hubert Gasiul, który za diabły nie pasuje do żadnego z wymienionych powyżej nurtów. Przekonać się można o tym chociażby na najnowszej płycie Ani Rusowicz, gdzie perkusista prezentuje styl, jaki w Polsce jest rzadkością. Oczywiście definiuje go stylistyka artystki, ale tu też mamy do czynienia z czymś zupełnie oryginalnym, a przy tym naturalnym. I właśnie ten ostatni czynnik świadczy o tym, że nad grą Huberta warto się pochylić, bo za grosz nie czuć tu napinania i prób kopiowania zachodnich trendów, jakie dominują we współczesnej muzyce niezależnie od gatunku.
