Grzegorz Piątek (Hold Back The Day)

Witam, powiem Ci że zaskakująco pozytywna aura panuje dziś na północy.

Masz rację. Nasze pierwsze, bardziej poważne nagrania pojawiły się dopiero teraz, po blisko 4 latach próbowania dla samych siebie. Jeśli pytasz mnie, o to, czy nie chcieliśmy po kilku miesiącach grania wrzucić do sieci jakiś numerów, czy chociażby ich zarysów, to odpowiedź jest krótka: NIE! Daliśmy sobie czas, nawet dużo czasu (śmiech) na odnalezienie odpowiednich ludzi, z którymi w konsekwencji moglibyśmy zacząć grać to co nas kręci. Osobiście jestem zdania, że nowe składy takie jak my, bez większej przeszłości muzycznej nie powinny dzielić się swoimi nagraniami po kilku miesiącach grania prób. Takie rzeczy najczęściej są słabe i powinny zostać raczej materiałem poglądowym dla kapeli.

Wiesz co, przed Konwentem mieliśmy nagraną demówkę, kiepską bo kiepską, ale zawsze. Jeśli chodzi o presję, to nie czuliśmy żadnej większej. Zwykła mobilizująca trema jak przed każdym gigiem. Niestety, ale nasz występ był przewidziany na pierwszy dzień Konwencji, więc nie mieliśmy szansy zagrać bezpośrednio przed Sworn Enemy czy Death Before Dishonor, ale wystąpienie przed legendą punka The Analogs to równie duża frajda! (śmiech). Gdański Tattoo Konwent to impreza specyficzna, gdzie spotkać można naprawdę różnych i bardzo zakręconych ludzi, którzy ku naszemu zaskoczeniu w większości pozytywnie reagowali na nasz występ.

To prawda. Zapotrzebowanie na taką muzę w naszym mieście jest niewielkie. I powiem Ci, że to dobrze! Nie jest sztuką wojować na podatnym gruncie. Trójmiasto to generalnie ciężki teren do grania, o czym świadczą tłumy na koncertach (średnio 10 znajomych i 5 przypadkowych ludzi). My się cieszymy, że robimy to, co lubimy. Jeśli komuś się to podoba to tym lepiej. Jeśli chodzi o naszą EPkę, to reakcje, z jakimi spotykamy się dotychczas są tylko pozytywne.

Deathcore rzeczywiście przeżywa teraz swoje najlepsze chwile jeśli chodzi o nasz kraj. Ale odpowiadając na Twoje pytanie, muszę powiedzieć, że nigdy nie chcieliśmy się zajmować tego typu muzyką. Po prostu nas to nie kręci. O ile lubimy sobie czasem posłuchać klasyków w stylu chociażby All Shall Perish (??The Price Of Existence?? to w dalszym ciągu jedna z moich ulubionych płyt) to granie takiej muzy na żywo nam nie leży. No i nie mamy też takiego warsztatu (śmiech)

Na tej EPce chcieliśmy przede wszystkim pokazać co chcemy grać, jak to gramy i co będziemy grać w przyszłości. Traktujemy ten materiał jako takie trochę lepsze demo, więc umieściliśmy na nim numery przekrojowe przez naszą twórczość. Są tutaj kawałki, które powstały jako pierwsze, kilka lat temu oraz numery, stosunkowe nowe, skomponowane niedawno.

Niestety, ale trójmiejska publiczność niechętnie wpada posłuchać kapel, których nie zna. Oczywiście różnie to bywa, lubimy być zaskakiwani, ale generalnie spotykana tu tendencja to granie dla znajomych. Sam uczestniczyłem kiedyś w koncercie francuskiej kapeli Dagoba, która przyjechała na gig do Gdyni specjalnie z Francji, zabrali cały swój sprzęt a na koncert przyszło, żeby Ci nie skłamać, 10-15 osób. A przypomnę że to kapela, która grywa regularnie na największych festiwalach metalowych w Europie.

To prawda, dużo jest ciekawych kapel w Trójmieście, niekoniecznie grających ciężko. Osobiście wydaje mi się jednak, że to właśnie koncertowanie i granie na żywo jest esencją całej tej zabawy.

Może i tak, ale who cares? (śmiech) Robimy to przede wszystkim dla siebie. Jaką byśmy mieli frajdę z grania czegoś, co nas nie jara? Żadną. Z drugiej strony bardziej nieżyczliwi mogą powiedzieć, że jesteśmy kolejnym, takim samym zespołem jakich wiele (śmiech). Każdy ma prawo postrzegać nas jak chce.

Dzięki, na pewno się przyda (śmiech). W chwili obecnej zaczynamy dosyć intensywne promowanie naszego materiału. Najbliższe koncerty zagramy min. w Grudziądzu, Bydgoszczy, Gdańsku i Poznaniu. Praktycznie z dnia na dzień pojawiają się jakieś nowe opcje. Oczywiście wszystkie aktualne daty można znaleźć na naszych profilach Facebook i Myspace. Jeśli chodzi o drugie pytanie, to spodziewajcie się przede wszystkim dobrej zabawy, To jest klucz do wszystkiego. Poza tym to pewnie kupy śmiechu, zerwanych strun, połamanych pałek, nawet wyrwanych mostków z gitar (co już nam się zdarzało), no i oczywiście ostrej muzy w najczystszej postaci.

Ja zaczynałem lepiej, na brytyjskim odpowiedniku Power Beata  o wdzięcznej nazwie Spitfire (śmiech). Wystartowałem z tym jakieś 5 lat temu, ale bardziej na serio zaczęło się to raptem trzy wiosny temu temu, kiedy skład kapeli zaczął się powoli krystalizować.

To prawda. Trafiłeś w sedno. Pomijając brak warsztatu do łojenia przez 4 minuty blastów, to wyznaję również zasadę, że w prostocie siła. Moje partie są proste, mocno osadzone i dają dużo przestrzeni gitarom i całej reszcie. Tak ma być i raczej w tej kwestii niewiele się zmieni. Często spotyka się perkusistów, którzy na siłę kombinują i w ogóle nie zwracają uwagi na to, że to nijak pasuje do muzy. Ważne że szybko i skomplikowanie.

To prawda. Mike to zdecydowanie perkusista bliski mi klimatem i stylem, aczkolwiek powiem Ci, że od długiego już czasu jestem zapatrzony i zasłuchany w Matta z August Burns Red. Partie które gra, niby proste, niby niezbyt szybkie, ale jak się w nie zgłębić to timing, synkopy i polirytmie, a przede wszystkim ciężki i głęboko osadzony groove, są dla mnie esencją tego czym powinna być perkusja w metalcore.

Wiesz co, to jak gram i to co gram bezpośrednio przekłada się na to z jakiej muzy tak naprawdę ewoluowałem. Nie wychowywałem się na Slayerze ani tym podobnych. Pierwszą cięższą kapelą jaką usłyszałem była oczywiście Metallica (śmiech) a długo później Slipknot. Ani Urlich ani Jordison nie są jakimiś rewelacyjnymi sprinterami.

Oczywiście, że nie! Używam blastów jako urozmaicenia. Nigdy nie chciałem żeby były motywem przewodnim w moich numerach i nigdy tak nie będzie. Blasty jako dodatek tak, natomiast jako motyw przewodni kategoryczne nie (śmiech)

Trzymanie emocji w ryzach (śmiech) Zwłaszcza podczas koncertów, kiedy adrenalina uderza, można się czasem zapędzić, przyspieszyć pomylić partie itp. Na szczęście od pewnego czasu korzystam z małych, wygodnych słuchawek dokanałowych, na których puszczam sobie click tracki i jakoś daje radę (śmiech)

Nigdy nie grałem i raczej nie planuję. W muzie, którą się zajmuję to jest raczej zbędny gadżet.

Dzięki również. Zachęcam wszystkich do zapoznania się z naszym materiałem i sprawdzenia nas w wersji live. Wspierajcie scenę, wspierajcie zespoły i wspierajcie się nawzajem. Cześć!