Drumset Academy - Kombinacje jedynek i dwójek
Drumset Academy
Dodano: 09.05.2016
Najbardziej popularnymi wprawkami, które gramy na werblu lub padzie, są uderzenia naprzemienne (jedynki) i podwójne (dwójki).
Ten artykuł czytasz ZA DARMO w ramach bezpłatnego dostępu. Zarejestruj się i zaloguj, by mieć dostęp do wszystkich treści. Możesz też wykupić dostęp cyfrowy i wesprzeć rozwój serwisu.
Kolejna grupa bardzo skutecznych ćwiczeń to kombinacje pojedynczych i podwójnych uderzeń. Ich najpopularniejszym reprezentantem jest paradiddle, jednakże nie on będzie tematem tego artykułu. Chciałbym przedstawić inne figury, wynikające z połączenia tych dwóch rodzajów uderzeń. Ćwiczenia te mogą być z powodzeniem grane zarówno przez początkujących, jak i zaawansowanych. Jeśli połączymy jedynkę (P = prawa ręka) z dwójką (LL = lewa ręka), to uzyskamy figurę rytmiczną widoczną w ćwiczeniu nr 1.
Kombinacja ta zamyka się w trioli ósemkowej. Zaczynamy od zagrania tego ćwiczenia bez akcentów. Zwracamy uwagę na to, aby dźwięki były wyrównane dynamicznie i rytmicznie. Ćwiczmy tak, aby noga kontrolowała tempo tupiąc razem z metronomem. Dokładamy akcent na pierwszej nucie. Aby ćwiczenia miały charakter wprawek, przygotowujących do grania na zestawie perkusyjnym, różnicujemy dynamicznie akcenty od nieakcentowanych dźwięków. Akcenty mogą być grane z wykorzystaniem techniki Moeller’a, natomiast pozostałe ćwiczenia gramy jako ghosty.
Pomyślmy teraz o tym schemacie w kontekście zestawu perkusyjnego (np. jako budulec przejść) i zagrajmy go w pulsacji szesnastkowej. Wymaga to zdolności grania akcentów, które nie będą umiejscowione na mocnych częściach taktu (nie będą grane razem z dźwiękiem metronomu oraz tupnięciem nogi). Ćwiczenie to zamyka się w takcie 3/4, dzięki czemu naturalnie się ono zapętla.
Rozszerzymy teraz ten motyw do taktu 4/4. W czwartym przykładzie mamy alternatywne zakończenie grane naprzemiennie, które będzie ułatwiało zapętlenie motywu lub wykończenie go na talerzu, jeżeli zbudujemy z tego przejście.
Kolejną kombinacją jedynek i dwójek jest zagranie jedynki (P) i dwóch dwójek (LLPP). Figura ta zamyka się w pięciu dźwiękach, które gramy w jednym ciągu rytmicznym.
W pulsacji szesnastkowej schemat naturalnie zapętla się w takcie 5/4.
Domykamy go w takcie 4/4.
Spróbujmy posłużyć się tą figurą w pulsacji triolowej, która zapętla się w takcie 5/4. Dzięki temu będziemy mogli wykorzystać ją np. do budowania przejść w podziałach triolowych.
Domykając ją w takcie 4/4 uzyskamy bardziej uniwersalny pattern.
Można także zagrać ten schemat w triolach szesnastkowych, jakże popularnych w szybkich i gęstych przejściach. Ostatnie cztery nuty gramy naprzemiennie, aby zapewnić sobie "miękkie lądowanie".
Na podstawie dwóch kombinacji jedynek i dwójek powstało dziesięć ćwiczeń-patternów, które mogą być ćwiczone przez wszystkich. Niektóre z nich są bardzo proste, niektóre wymagają cierpliwości i wytrwałości. Budują one umiejętność dokładnego grania kombinacji uderzeń w kontekście różnych pulsacji. Poprawiają zdolność akcentowania w różnych miejscach taktu. Można je z powodzeniem rozbudowywać na zestawie, ale to temat na kolejny artykuł. Nie zapominajmy o regularnych ćwiczeniach na padzie. Wiadomo, że nie są one tak atrakcyjne, jak granie na zestawie, ale są niezbędne, aby zbudować solidną technikę gry oraz niezbędny warsztat.
Piotr Czyja
Piotr Czyja - instruktor szkoły perkusyjnej Drumset Academy. Nauczyciel z ponad 15-letnim doświadczeniem. Prowadził wiele warsztatów w Polsce, jak i za granicą m.in. "Warsztaty Werblowe" czy "Pociąg perkusyjny". Zafascynowany różnorodnością gatunków muzycznych i technik perkusyjnych, w tym legendarnych technik Gladstone’a oraz Moellera.
Lekcja ukazała się w numerze luty 2016
Kombinacja ta zamyka się w trioli ósemkowej. Zaczynamy od zagrania tego ćwiczenia bez akcentów. Zwracamy uwagę na to, aby dźwięki były wyrównane dynamicznie i rytmicznie. Ćwiczmy tak, aby noga kontrolowała tempo tupiąc razem z metronomem. Dokładamy akcent na pierwszej nucie. Aby ćwiczenia miały charakter wprawek, przygotowujących do grania na zestawie perkusyjnym, różnicujemy dynamicznie akcenty od nieakcentowanych dźwięków. Akcenty mogą być grane z wykorzystaniem techniki Moeller’a, natomiast pozostałe ćwiczenia gramy jako ghosty.
Pomyślmy teraz o tym schemacie w kontekście zestawu perkusyjnego (np. jako budulec przejść) i zagrajmy go w pulsacji szesnastkowej. Wymaga to zdolności grania akcentów, które nie będą umiejscowione na mocnych częściach taktu (nie będą grane razem z dźwiękiem metronomu oraz tupnięciem nogi). Ćwiczenie to zamyka się w takcie 3/4, dzięki czemu naturalnie się ono zapętla.
Rozszerzymy teraz ten motyw do taktu 4/4. W czwartym przykładzie mamy alternatywne zakończenie grane naprzemiennie, które będzie ułatwiało zapętlenie motywu lub wykończenie go na talerzu, jeżeli zbudujemy z tego przejście.
Kolejną kombinacją jedynek i dwójek jest zagranie jedynki (P) i dwóch dwójek (LLPP). Figura ta zamyka się w pięciu dźwiękach, które gramy w jednym ciągu rytmicznym.
W pulsacji szesnastkowej schemat naturalnie zapętla się w takcie 5/4.
Domykamy go w takcie 4/4.
Spróbujmy posłużyć się tą figurą w pulsacji triolowej, która zapętla się w takcie 5/4. Dzięki temu będziemy mogli wykorzystać ją np. do budowania przejść w podziałach triolowych.
Domykając ją w takcie 4/4 uzyskamy bardziej uniwersalny pattern.
Można także zagrać ten schemat w triolach szesnastkowych, jakże popularnych w szybkich i gęstych przejściach. Ostatnie cztery nuty gramy naprzemiennie, aby zapewnić sobie "miękkie lądowanie".
Na podstawie dwóch kombinacji jedynek i dwójek powstało dziesięć ćwiczeń-patternów, które mogą być ćwiczone przez wszystkich. Niektóre z nich są bardzo proste, niektóre wymagają cierpliwości i wytrwałości. Budują one umiejętność dokładnego grania kombinacji uderzeń w kontekście różnych pulsacji. Poprawiają zdolność akcentowania w różnych miejscach taktu. Można je z powodzeniem rozbudowywać na zestawie, ale to temat na kolejny artykuł. Nie zapominajmy o regularnych ćwiczeniach na padzie. Wiadomo, że nie są one tak atrakcyjne, jak granie na zestawie, ale są niezbędne, aby zbudować solidną technikę gry oraz niezbędny warsztat.
Piotr Czyja
Piotr Czyja - instruktor szkoły perkusyjnej Drumset Academy. Nauczyciel z ponad 15-letnim doświadczeniem. Prowadził wiele warsztatów w Polsce, jak i za granicą m.in. "Warsztaty Werblowe" czy "Pociąg perkusyjny". Zafascynowany różnorodnością gatunków muzycznych i technik perkusyjnych, w tym legendarnych technik Gladstone’a oraz Moellera.
Lekcja ukazała się w numerze luty 2016
QUIZ – Nie wiesz tego o Evans!
1 / 12
Evans jest w rodzinie firmy D’Addario wspólnie z marką pałeczek… 
