Tom Hunting (Exodus)

Gdy trafiłem do szkoły muzycznej, mogłem wybrać dowolny instrument. Po gitarę sięgnąłem przypadkowo. Przez pewien czas na niej grałem, jednak jakaś siła ciągnęła mnie do perkusji i dość szybko obrałem zupełnie inny kierunek. Jakiś czas później kupiłem pierwszą perkusję. Nie chcesz wiedzieć co to był za zestaw (śmiech).

W szczególności Creedence Clearwater oraz Michael Derosier, ale również tacy klasycy, jak John Bonham, Keith Moon, czy Neil Peart.

Nick Mason to wspaniały perkusista, jednak nigdy nie był dla mnie jakąś większą inspiracją. W szkole średniej słuchałem różnej muzyki. Głównie tej z płyt mojej mamy, czyli Joe Cocker, The Who, dużo country. Któregoś dnia mój brat przyniósł płytę Pink Floyd "Animals" i zaczęło się na dobre. Trudno opisać emocje, jakie towarzyszyły mi przy słuchaniu utworu "Pigs (Three Different Ones)". Coś niezwykłego! Następnie było dokładnie tak, jak mówisz. Bardzo chciałem założyć zespół. W szkole poznałem Kirka Hammetta, zaczęliśmy grać jam sessions, próby, aż w końcu powstał Exodus.

Przede wszystkim wcale nie dało się odczuć, że minęło kilkadziesiąt lat od naszego ostatniego spotkania w studio. Kirk nagrał solo na tym samym luzie, co kiedyś. Nadal mamy wspólne tematy rozmów, utrzymujemy ze sobą kontakt. Kirk jest przykładem muzyka i człowieka, który mimo olbrzymiego majątku i światowej sławy pozostał sobą. Jest tym samym Kirkiem, śmiejącym się jak Goofy z kreskówek (śmiech).

Muzyka Exodus powstaje w bardzo tradycyjny sposób. Gary Holt, który mieszka blisko mnie, nagrywa swoje pomysły, następnie spotykamy się w moim domowym studio. Ogrywamy materiał we dwójkę, komponujemy muzykę na pozostałe instrumenty. Czasem pomysł na utwór przychodzi sam, niekiedy zdarza się, że musimy zrobić przerwę, bo prostu coś nie idzie.

Nie mam zielonego pojęcia, jak to wszystko działa. Za to na przykład Neil Peart stara się być na bieżąco. Któregoś razu pokazał mi elektroniczny tuner perkusyjny. Nie wiedziałem, że takie rzeczy istnieją. W studio, przy nagraniach ostatniego albumu korzystałem z mikrofonów typu "overhead", by uzyskać naturalne, przestrzenne brzmienie. Dobrze jest się otworzyć na inne podejście do realizacji materiału, aniżeli bazować na starych, sprawdzonych metodach.

Jest dużo prawdy w tym, co mówisz, że cały zespół jest odpowiedzialny za rytm. Jeżeli któryś z nas, niezależnie, czy to bas, czy wokalista po drodze się "zgubi", reszta się sypie. Jesteśmy zespołem, który trzyma rytm i bardzo o to dba. Jednak mimo wszystko, w przypadku Exodus główne instrumenty, które trzymają cały zespół to perkusja i bas, czyli sekcja rytmiczna.

Najlepszą rzeczą, która pomogła mi w utrzymywaniu odpowiedniego timingu, jest "klik". Musiało minąć trochę czasu, musiałem nagrać kilka płyt, by przekonać się o jego użyteczności. Dość szybko się przyzwyczaiłem do "klika". Zdarza się, że słyszę kliknięcia w głowie nawet wtedy, gdy go nie używam. To dość dziwne uczucie (śmiech). Ci puryści, którzy nigdy nie sięgną po "klik" i są zadeklarowanymi przeciwnikami, powinni się otworzyć i jednak spróbować, chociaż w studio. Wtedy nagrane partie będą doszlifowane do perfekcji.

To mój ulubiony element zestawu perkusyjnego. Po prostu uwielbiam uderzać w werbel. Lubię solidne brzmienie, z dużą ilością dołu, jakie można usłyszeć na albumie AC/DC "Back in Black". Mam kilkanaście ulubionych werbli w swoim arsenale, spośród których kilka regularnie używam.

Jestem endorserem firmy Yamaha. Zaopatrzyli mnie w zestaw Yamaha Absolute Hybrid Maple wraz z klonowym werblem z serii Sensitive, w kolorze czerwonym, przypominającym zestawy Cozy'ego Powella z białym frontem. Do tego blachy od Meinl, naciągi Evans oraz tradycyjnie - pałki Vic Firth American Standard.

To prawda, było trochę głośno na ten temat. Żadnej oficjalnej propozycji od Dave’a nie było. Jednak nie mówię "nie". Gdyby do mnie zadzwonił, wysłuchałbym jego propozycji. Do Megadeth na pewno nie dołączę, ponieważ gra w Exodus jest dla mnie priorytetem. Jestem zadowolony i dumny z tego, co robi mój zespół. Natomiast gdybym dysponował czasem, a Dave potrzebowałby perkusisty do nagrań, chętnie bym skorzystał z jego propozycji.

Mimo że lubię koncertować, podróżować, to gra w takim zespole, jak Megadeth to nie moja bajka. To bardzo szybkie i intensywne życie, dziesiątki koncertów rocznie, jak nie więcej. Ja lubię rąbać drewno, być z rodziną i poświęcać czas moim bliskim.

W pewnym sensie tak. Widzę, jak reagują na mnie i moją grę młodzi. Chcą robić to, co ja. Dzięki mnie na pewno niejeden perkusista wybrał ten instrument. Chciałbym inspirować jak najwięcej młodych muzyków. Kiedyś, gdy zejdę ze sceny, ale nie tylko ja, również ci, którzy aktualnie rządzą rynkiem muzycznym, będą musieli mieć jakichś następców.

Bądź autentyczny, wierny samemu sobie i dużo ćwicz. Nigdy nie zatrzymuj się, gdy ktoś ci powie, że jesteś beznadziejny. Rób swoje.