Fotis Benardo (Septicflesh)

Rzecz w tym, że jesteśmy jednym z tych zespołów, które umieją robić orkiestracje, ponieważ mamy Christosa. On nie jest zwykłym gitarzystą. Szczerze - jest bardziej kompozytorem. Wie dokładnie, gdzie umieścić partie kontrabasu czy innych instrumentów smyczkowych i jak orkiestrować utwory. Wie też, gdzie powinny pojawiać się metalowe elementy, a gdzie nie. Dla nas więc orkiestra jest piątym członkiem zespołu, który nie naśladuje tylko melodii granych przez gitary. Łączymy ją z surowością i ciężkością metalu. Oto, co robimy.

Jesteśmy naprawdę dobrymi przyjaciółmi z Nile, tak jak z Georgem Kolliasem, który jest świetnym bębniarzem. Każdy z nas docenia to, co robi drugi zespół. Wspólna trasa z nimi byłaby dobrym pomysłem.

Tak, The Great Mass pokazuje, że w Septicflesh drzemie wielka siła i mamy o wiele więcej rzeczy do powiedzenia, ponieważ w każdym utworze ludzie dostrzegają coś więcej niż tylko umiejętność grania szybkich riffów czy dobrych partii perkusyjnych. To, czego słuchają, wywiera na nich świetny wpływ. Taka jest ogólna recepta na nasz zespół, i to właśnie ona czyni go tak potężnym. Uważam, że koncentrujemy się bardziej na muzyce niż zwykłym popisywaniu się, ponieważ mam świadomość, że w każdej chwili stać nas na zrobienie równie skomplikowanego utworu, co “Mad Architect" czy “Babel’s Gate". Ale nie robimy tego, skupiając się bardziej na tym, co nas inspiruje. Przez to mamy mnóstwo historii do opowiedzenia, historii, które pochodzą z naszych serc.

Jej autorem jest nasz wokalista, Seth. Znajdują się na niej wszyscy bogowie, jacy zostali stworzeni przez człowieka. Wygląda to jak bóg, “bóg piramidy". Możesz na niej zobaczyć figury, które są zamknięte w tej piramidzie i pożerane przez samego człowieka.

Słuchamy bardzo różnych gatunków, w tym - oczywiście - filmowych soundtracków. Sądzę, że nasze podejście do orkiestracji jest bliższe temu, które występuje przy tworzeniu muzyki filmowej. Do czego zmierzam - chcemy mieć trochę dramatu, trochę romantyzmu, i dopiero wtedy akcję. Tak więc nie chcemy mieć samej akcji. To byłoby nudne. W naszej muzyce znajduje się mnóstwo emocji.

Wszyscy tworzymy muzykę. Dla przykładu - pomysł na “The Vampire From Nazareth" wyszedł od Sotirisa, następnie Christos zaczął tworzyć orkiestracje, a na koniec ja dorobiłem sekcję rytmiczną. Tak więc finałowy rezultat jest autorstwa każdego z nas.

To była idea Sotirisa, który pisze nasze teksty, oczywiście. Jest wielkim fanem Lovecrafta, który cały czas zaprzątał mu głowę, więc chciał zrobić o nim kawałek. Jeśli wczytasz się w jego słowa, zobaczysz, że zawiera on tytuły książek Lovecrafta. To, co zrobił [Sotiris], było świetnym pomysłem.

Jeśli ja bym robił to video, zrobiłbym to inaczej. Ale naprawdę doceniam ideę stworzenia tego przez fana, który naprawdę lubi naszą muzykę, i doceniam jego pracę. Niemniej - jeśli my byśmy robili ten klip, byłby on mniej statyczny. Wolelibyśmy, aby był wielowarstwowy, miał więcej obrazów, więcej zmian - jak w naszej muzyce, która jest skomplikowana.

To nie jest coś, co robimy celowo. To po prostu się staje. Całkowicie naturalnie.

Tak, kiedy wrócimy do domu, zajmiemy się tworzeniem materiału, na który mamy już pomysły. I we wrześniu, a najpóźniej w październiku zaczniemy nagrywać nowy album.

Zobaczymy. Sądzę jednak, że nadchodzący krążek nagramy z Loganem Maderem, który był gitarzystą Machine Head, a także producentem poprzedniego albumu Gojiry.

Zrobimy, co w naszej mocy, i mam nadzieję, że nam się to uda.

Nie sądzę, żebyśmy to zrobili. Może parę industrialnych dźwięków tu i tam, jeśli będą pasować do danego utworu. Zdecydowanie wolimy orkiestracje.

Mamy ogromną ilość inspiracji. Poza soundtrackami wpłynął na nas również Igor Strawiński, Iannis Xenakis (przez Christosa), ale wszyscy słuchamy różnych gatunków muzyki. Na przykład ja słucham Porcupine Tree, Opeth, Gojiry, Katatonii. Lubię metal na równi z Johnem Williamsem czy Hansem Zimmerem. Tak więc nie skupiamy się tylko na jednej rzeczy.

Tak. Do nowego albumu planujemy świetny wideoklip, który będzie reprezentował zespół dokładnie tak, jak chcemy. Jeszcze tego nie zrobiliśmy, ponieważ wszystkie pieniądze zainwestowaliśmy w trasy.

Ta nazwa pojawiła się, gdy zespół dopiero zaczynał, więc wszyscy byli wtedy bardzo młodzi. Piętnaście, szesnaście lat. Po prostu idealnie reprezentuje nasz zespół (śmiech).

Tak, ponieważ wtedy wiesz dokładnie, jak tworzyć muzykę bez robienia głupich błędów, używania złych dźwięków i dawania ich do zagrania instrumentom, które nie powinny tego robić. [Christos] wie dokładnie, jak napisać partyturę tak, żeby orkiestra mogła to zagrać. Są ludzie, którzy nie mają pojęcia, jak to zrobić, i wychodzą im naprawdę słabe rzeczy.

Daje nam to, że potem, kiedy mamy już ostateczny pomysł, co będzie grała orkiestra, wiemy dokładnie, jak wspierać poszczególne elementy metalem. Wiem świetnie, jak ułożyć sekcję rytmiczną, sprawić, że elementy symfoniczne będą brzmiały lepiej, dać im więcej akcji.

Osobiście wybrałbym “Five-Pointed Star".

Często gramy Esoptron, czyli nasz drugi album, a także pojedyncze utwory z Revolution DNA.

Mamy wiele planów w tej materii. Nie mogę odpowiedzieć z całą pewnością, ale pewnego dnia to zrobimy. To będzie coś w rodzaju specjalnego koncertu. Tylko w jednym miejscu, ponieważ nie możemy zrobić całej trasy z orkiestrą, co byłoby zbyt kosztowne.

Używaliśmy ich dawno temu, gdy graliśmy w Grecji. Występowaliśmy wtedy z tancerzami w pelerynach i maskach, ale trudno coś takiego zorganizować w trasie.

Sądzę, że wszyscy Europejczycy mają takie “kulturalne coś" w swoich żyłach. Uwielbiamy opowiadać te historie w naszych tekstach, i to jest główny powód, dla którego Sotiris to robi.