Per Möller Jensen (The Haunted)

Szczerze, nie zdradzę ci konceptu tekstowego, musiałbyś spytać o to Petera (Dolving - wokal), ale z pewnością opowiem o tym, jak ''Unseen'' wygląda muzycznie. Z czasem, co zresztą jest oczywiste, nasza muzyka ewoluuje, i byłbym niespełna rozumu gdybym tego nie dostrzegał. Na przestrzeni lat zmieniało się samo brzmienie, jak i proces pisania utworów. Uważam, że ''Unseen'' to w pewnym sensie bardzo rockowy album - ale w dobrym tego słowa znaczeniu. Wiesz, ma w sobie tą zadziorność, chwytliwość... sam wiesz (śmiech). Mniej szybkości i ostrego riffowania, a więcej groove i melodii.

Wiesz co, sprawa wygląda tak, że najczęściej nie ma się nic szczególnego do powiedzenia odnośnie tego, co wpływało na proces twórczy. Szczerze mówiąc, mało który zespół nas inspiruje, jeśli nie żaden. Gdy tworzyliśmy materiał na ''Unseen'' wyszliśmy z założenia, że powinniśmy nagrać album, którego sami chcielibyśmy słuchać. Wiem, że brzmi to jak tendencyjna wypowiedź, ale tak rzeczywiście jest. Tak jak już wcześniej wspominałem, postanowiliśmy położyć nacisk na inne elementy niż szybkość, czy ilość dźwięków na minutę. Nie o to nam chodziło. Nie tym razem. Uważam, że przeszliśmy naprawdę długą drogę, by stworzyć ten materiał. Odbieram go jako coś całkiem nowego, bardziej elastycznego, pełnego harmonii, co mi, jako perkusiście, sprawiało szczególną radość.

Zgadza się. Wersje demo były gotowe na miesiąc przed wejściem do studia, a ja sam miałem miesiąc czasu dla siebie w Kopenhadze. Cała sesja wyglądała następująco: bębny - trzy dni, gitary i bas też coś koło tego. Najwięcej czasu spędziliśmy nad wokalami, ale mogliśmy sobie na to pozwolić. Komponowanie zajęło nam rok i mam tutaj na myśli cały proces twórczo-aranżacyjny, włącznie ze spotykaniami w celu omówienia całości. Tak więc, masz rację, byliśmy dobrze przygotowani i każdy znał materiał już od wczesnego etapu produkcji.

Racja, naprawdę rzadko gramy wspólnie. Mieszkamy daleko od siebie... ale przyznam ci się, że nigdy nie mieliśmy tego w zwyczaju. Sam nie wiem dlaczego akurat tak jest. Ostatnie dwa lata były dla mnie sporym krokiem naprzód. Spędziłem dużo czasu za zestawem i postanowiłem mocniej zagłębić się w jazz. Na dzień dzisiejszy dużo ćwiczę z książek - Syncopations 2, i kilku z pozycji Johna Raileya. Świetne rzeczy jeśli się interesujesz jazzem.

Antfarm ma jedno takie pomieszczenie. Co prawda, nigdy się nad tym nie zastanawiałem, czy to dziwne, czy nie! Po prostu takie jest, a w rezultacie uzyskaliśmy bardzo fajne, ciepłe brzmienie.

Wiesz co... (chwila ciszy). Nie. Szczerze, to nigdy nie przeszło mi to przez myśl. Jasne, że chciałbym częściej współpracować z różnymi ludźmi, to niesamowicie rozwija. Grałem sobie z paroma osobami, ale nie mieliśmy żadnego materiału gotowego do zarejestrowania. Ot, po prostu zabawa. Jestem za to gotowy by udzielać się jako muzyk sesyjny zarówno na żywo jak i w studio. Czuję, że jestem bardziej twórczy niż kiedyś i sprawia mi to wielką przyjemność. Odnośnie tamtych zespołów - z każdego kontaktu wyniosłem sporo doświadczenia, często pokory, a przede wszystkim motywacji do dalszego działania.

Jasne. Aktualnie uczę w Kopenhadze. Również prowadziłem serię klinik w Szwecji.

Myślę, że mam wiele słabości. Cały czas się uczę i pracuję nad sobą i tak jak mówiłem, mocno wszedłem w jazz. Ta muzyka oferuje wiele ciekawych polirytmicznych rozwiązań, wymaga kontroli, opanowania no i ma ten groove... A co najważniejsze, w jazzie wszędzie są triole. Kocham je, są niczym studnia bez dna!

Mam dość skromny, ale całkiem zadowalający mnie zestaw. 18 calową centralkę, 12 calowy tom-tom, 14 i 16 calowe floor tomy. To mały zestaw, i w głównej mierze na nim ćwiczę, ale chciałbym wyciągnąć z niego jak najwięcej się da - i chodzi mi o samą grę, nie o sprzęt.

Najlepszy, to ostatnia sztuka w Busam w Korei Południowej. To była jedna z tych magicznych nocy. Zdecydowanie! Najgorszy? Cóż, jeden z koncertów w Czechach, gdzie grałem na zestawie złożonym z trzech różnych, w dodatku z dwoma zupełnie innymi centralami, nie mówiąc już o tym, że miałem tylko jednego toma na ramie a był czwartym ze wszystkich!! Zagraliśmy cztery utwory po czym wpadła policja i zakończyła ten ''festiwal''. ''Sukces'' jakich mało. Naprawdę... (śmiech).

I ja mam taką nadzieję! Również dziękuję!