Drumset Academy - Koordynacja w przejściach i rytmach

Na tym prostym układzie "prawa, lewa, noga" zbudujemy ćwiczenia koordynacyjne, zajmiemy się pobudzeniem wyobraźni w rozgrywaniu ich na całym zestawie, a także ułożymy za ich pomocą nietuzinkowe przejścia i rytmy. Potraktujemy tę kombinację uderzeń w sposób muzyczny, a nie czysto techniczny, wprawkowo-koordynacyjny. Budowanie koordynacji pomiędzy rękami i nogami jest niezbędne dla każdego perkusisty. Wymaga to codziennych ćwiczeń, których efektem będzie pozbywanie się ograniczeń w graniu, większa kontrola pulsu oraz poszerzenie możliwości wykonawczych. Poniższe przykłady wyczulają nas także na panowanie nad dynamiką. Bez niej zaproponowane przykłady tracą sens. Zaczniemy od rozegrania opisanej wyżej kombinacji w trioli ósemkowej na werblu i bębnie basowym:



Akcentujemy pierwszą nutę figury (prawa ręka), a drugą gramy cicho (ghost note). Jeżeli wszystko brzmi równo i nie mamy problemu z koordynacją, to możemy dodać ćwierćnutowy hi-hat grany nogą. Aby można było wykorzystać tę figurę w parzystych "przebiegach", zagramy ją w pulsie szesnastkowym:



Dodanie ćwierćnutowego hi-hatu nogą znacznie utrudnia zadanie, ale zdecydowanie poprawia poczucie time’u. Rozciągamy motyw na cały takt. Zmieści się nam pięć powtórzeń. Dodajmy ostatnią szesnastkę, akcentowaną lewą ręką. Umożliwi nam to swobodne zapętlenie taktu:



Ćwiczenie to oraz kolejne do numeru 7 można też wykorzystać jako jednotaktowe przejścia (patrz: nagranie na płycie CD). W przykładach 4-7 proponuję kilka wariantów omawianej kombinacji, rozłożonych na zestawie. Tak naprawdę jest ich niezliczona ilość. Wszystko zależy od waszej inwencji. Zaskoczcie sami siebie, budując świetnie brzmiące przejścia. To naprawdę nie jest trudne:



Na koniec proponuję zagrać naszą kombinację jako rytm z wykorzystaniem cowbell’a, na którym gramy wszystkie akcentowane nuty prawej ręki. Istotne jest zachowanie właściwych proporcji dynamicznych pomiędzy duszkami i akcentami. Cowbell brzmi nieregularnie, co trzecią szesnastkę, akcenty werbla także rozmieszczone są w niestandardowych miejscach. Czapka robi się ciasna, gdy dodamy do tego wszystkiego hi-hat nogą. Doskonale definiuje on nam, w którym miejscu taktu jesteśmy.



Ostatnie dwa przykłady to permutacje poprzedniego rytmu. W przykładzie 9 zaczynamy grać od stopy, a w przykładzie 10 od lewej ręki.



Mam nadzieję, że przedstawione przykłady zachęcą was do ćwiczeń oraz będą podpowiedzią w tworzeniu swoich zagrywek. Nie wiem, jak wy, ale ja zmykam ćwiczyć.


Piotr Czyja

Piotr Czyja - instruktor szkoły perkusyjnej Drumset Academy. Nauczyciel z ponad 15-letnim doświadczeniem. Prowadził wiele warsztatów w Polsce, jak i za granicą m.in. "Warsztaty Werblowe" czy "Pociąg perkusyjny". Zafascynowany różnorodnością gatunków muzycznych i technik perkusyjnych, w tym legendarnych technik Gladstone’a oraz Moellera.