Analiza Stylu - Jeff Porcaro (Toto)
Analiza stylu
Dodano: 09.07.2010
Jeśli myśli się o muzykalności, rytmie, groovie, precyzji wykonania i ogromnych emocjach, wszystko to musi nam się kojarzyć z dziełem muzycznym o rozległych fakturach nutowych. Jednak historia muzyki udowadnia, że myśl muzyczna, brzmienie, sobowość i przejrzysty przekaz potrafi ą pobudzić intelekt, wrażliwość i wewnętrzne przeżycia.
Ten artykuł czytasz ZA DARMO w ramach bezpłatnego dostępu. Zarejestruj się i zaloguj, by mieć dostęp do wszystkich treści. Możesz też wykupić dostęp cyfrowy i wesprzeć rozwój serwisu.
To rytm, który był jednym z pierwszych sposobów porozumiewania się między ludźmi, potrafi tego dokonać. Nielicznym ludziom w historii naszego globu udało się doprowadzić tę umiejętność do perfekcji. Artysta, o którym teraz mówimy jest właśnie jednym z nich. Panie i Panowie: Jeffrey Thomas Porcaro!!!.
Przykład 1. "Rosanna" (płyta "TOTO IV")
Prezentowany fragment jest podstawowym beatem nadającym charakter całej piosence. Powstał z połączenia dwóch innych rytmów, które Jeff podpatrzył u dwóch wybitnych perkusistów Johna Bohnama (Led Zeppelin) w piosence "Fools In The Rain" z płyty "In Through The Out Door" i Bernarda Purdie w piosence "Babilon Sisters", pochodzącej z albumu "Gaucho" zespołu Steely Dan. Korzeniem prezentowanego beatu jest fi gura grana przez basowy bęben ("pożyczona" od Bohnama), czyli tak zwany Bo Didley (nazwa rytmu pochodzi od imienia i nazwiska amerykańskiego gitarzysty, gwiazdora rock?n?rolla z lat 50?, który większość swoich piosenek opierał właśnie na nim). Z kolei hi-hat i werbel grają triolowe shuffl e, które tworzy akompaniament, jednocześnie dodając rytmowi motoryki. We wszystkich grupach triolowych hi-hat gra pierwszą i trzecią triolę, zaś werbel drugą (tzw. ghost note). Oprócz tego werbel gra silne akcenty na 3, które stają się back-beatem całej dwutaktowej fi gury.
Nasz bohater urodził się 1 kwietnia 1954 r. w Hartford, Connecticut, USA. Na perkusji zaczął grać w wieku siedmiu lat pod bacznym okiem swego ojca, znanego muzyka jazzowego i nauczyciela. Od początku swojej edukacji przejawiał wielki talent. Już w ostatniej klasie szkoły średniej występował z duetem Sonny i Cher w Las Vegas. W latach ?70 i ?80 był jednym z najbardziej popularnych muzyków sesyjnych w Stanach Zjednoczonych. Mówi się, że nawet, gdyby nigdy nie współzałożył supergrupy Toto, to i tak jego styl gry zostałby dostrzeżony. Świadczy o tym imponujący dorobek kilkuset nagranych płyt i lista artystów z którymi pracował, m.in. Boz Scaggs, Dire Strats, Pink Floyd, Paul McCartney, Steely Dan, Michael Jackson, Madonna, Joe Cocker, Ray Charles, Elton John, Michael McDonald, Bee Gees, Eric Clapton, Quincy Jones, Paul Simon, Bruce Springsteen. Słynął z niezwykłej wszechstronności stylistycznej. Swoją grę opierał na technice Moeller?a (low moeller), trafnym doborze instrumentów do utworu i niesamowitym wyczuciu charakteru muzyki. Jego przedwczesna śmierć zaskoczyła całą światową branżę muzyczną. Zmarł 5 sierpnia 1992 na atak serca. Obecnie działa "Fundusz Pamięci Jeffrey?a Porcaro", gromadzący środki na stypendia dla młodych, utalentowanych muzyków.
Przykład 2. Shuffle
Mamy tu do czynienia z wizytówką Jeffa Porcaro. Shuffl e to beat oparty na triolach. Jego korzenie sięgają rytmiki afrykańskiej, a do muzyki popularnej przedostał się przez bluesa. Powyższy przykład pokazuje surowe zastosowanie shuffl e w grze na zestawie perkusyjnym. Widzimy tutaj wyraźną dominację trioli granych na hi-hacie prawą ręką oraz zdecydowane podkreślenie raz i nietypowe zaakcentowanie trzeciej trioli w drugiej i czwartej grupie przez bęben basowy. Towarzyszy temu back-beat na dwa i cztery na werblu. Przeróżne modyfi kacje tego podziału pojawiają się wielokrotnie w bębnieniu Jeffa Porcaro. Można usłyszeć je chociażby w utworze "Hold The Line" zespołu Toto lub "Black Friday" Steely Dan. Bardziej rozwiniętą wersję shuffl e słyszymy także w "Rosannie".
Przykład 3. "Africa" z albumu "TOTO IV"
Przykład ten prezentuje inne oblicze Jeffa Porcaro. Do tej pory omawialiśmy shuffl e oparte na trioli, natomiast teraz mamy do czynienia z pulsacją szesnastkową. Omawiany fragment (zwrotka w piosence "Africa") osadzony jest w stylistyce rock-samba, co wynika z gry oraz dynamiki bębna basowego. Hi-hat gra prawą reką motoryczne szesnastki o falującej dynamice. Pierwsza szesnastka w każdej grupie szesnastkowej jest zagrana na otwartym hi-hacie, natomiast druga, trzecia i czwarta na zamkniętym. Na 2 i 4 grany jest cross-stick
Przykład 3a. "Africa" - refren
W refrenie rytm ulega modyfi kacji. W każdej grupie czterech szesnastek pierwszą, trzecią i czwartą gra ride, zaś drugą werbel jako ghost note. Rytm bębna basowego zostaje bez zmian, natomiast cross-stick grany w zwrotce na 2 i 4 zostaje zastąpiony uderzeniem w werbel techniką low Moeller, jedną z ulubionych form artykułowania werbla przez Jeffa.
Przykład 4. "Mushanga" z płyty "The Seventh One" TOTO
Mushanga jest przykładem dwutaktowego beatu opartego na kombinacji paradiddli i paradiddli diddli oraz szerokiej orkierstracji całego zestawu perkusyjnego z wykorzystaniem werbla, tomów, obręczy na tomach i hi-hatu.
Przykład 4a.
Powyższa jednotaktowa fi gura jest podstawą całego rytmu. Bardzo istotny jest tu silny akcent na 3, który w dwutaktowej strukturze całego rytmu nadaje back-beatowy drive (tak, jak w omawianej wcześniej "Rosannie"). Zastosowanie paradiddli w orkiestracji tomów daje specyfi czny feeling i dynamikę.
Przykład 4b.
Ten przykład przedstawia nam konfi gurację rąk podczas orkiestracji zestawu oraz dynamikę.
Przykład 5. Wielki przebój Michaela Jacksona "Beat It" / Przykład 5a.
Rytm tej piosenki to połączenie nagranej na żywo akustycznej perkusji i nowatorskiego wówczas w brzmieniu i technologii loopa, który opisany jest w przykładzie 5. Trzeba zaznaczyć, że loop ten użyty jest przez cały utwór. Po sześciu taktach intra wchodzi prawdziwy beat, równie prosty i bardzo przejrzysty (przykład 5a). Jeff gra go przez cały utwór w niezmienionej postaci, nie stosując żadnych przejść (fi lls). Trudność tego groove?u polega na tym, że trzeba go grać przez ponad 4 minuty non-stop, nie zmieniając dynamiki i artykulacji, zachowując nienaganność pulsu i charakteru.
Podsumowanie
Mamy więc do czynienia z artystą, którego przykłady gry podczas odsłuchiwania i analizy wydają się proste i czytelne. Całość oparta jest na kilku rudiments oraz wyrafi nowanej dynamice i artykulacji. Właśnie z tych środków wykonawczych Jeff zbudował swoją potęgę. Fantastyczne brzmienie, groove oraz czytelność przekazu spowoduje to, że perkusista, który opanuje te "proste" środki, może liczyć na nagranie kilkuset płyt z najważniejszymi artystami tego świata. Artur Malik, współpraca - Piotr Grząślewicz
Przykład 1. "Rosanna" (płyta "TOTO IV")
Prezentowany fragment jest podstawowym beatem nadającym charakter całej piosence. Powstał z połączenia dwóch innych rytmów, które Jeff podpatrzył u dwóch wybitnych perkusistów Johna Bohnama (Led Zeppelin) w piosence "Fools In The Rain" z płyty "In Through The Out Door" i Bernarda Purdie w piosence "Babilon Sisters", pochodzącej z albumu "Gaucho" zespołu Steely Dan. Korzeniem prezentowanego beatu jest fi gura grana przez basowy bęben ("pożyczona" od Bohnama), czyli tak zwany Bo Didley (nazwa rytmu pochodzi od imienia i nazwiska amerykańskiego gitarzysty, gwiazdora rock?n?rolla z lat 50?, który większość swoich piosenek opierał właśnie na nim). Z kolei hi-hat i werbel grają triolowe shuffl e, które tworzy akompaniament, jednocześnie dodając rytmowi motoryki. We wszystkich grupach triolowych hi-hat gra pierwszą i trzecią triolę, zaś werbel drugą (tzw. ghost note). Oprócz tego werbel gra silne akcenty na 3, które stają się back-beatem całej dwutaktowej fi gury.
Nasz bohater urodził się 1 kwietnia 1954 r. w Hartford, Connecticut, USA. Na perkusji zaczął grać w wieku siedmiu lat pod bacznym okiem swego ojca, znanego muzyka jazzowego i nauczyciela. Od początku swojej edukacji przejawiał wielki talent. Już w ostatniej klasie szkoły średniej występował z duetem Sonny i Cher w Las Vegas. W latach ?70 i ?80 był jednym z najbardziej popularnych muzyków sesyjnych w Stanach Zjednoczonych. Mówi się, że nawet, gdyby nigdy nie współzałożył supergrupy Toto, to i tak jego styl gry zostałby dostrzeżony. Świadczy o tym imponujący dorobek kilkuset nagranych płyt i lista artystów z którymi pracował, m.in. Boz Scaggs, Dire Strats, Pink Floyd, Paul McCartney, Steely Dan, Michael Jackson, Madonna, Joe Cocker, Ray Charles, Elton John, Michael McDonald, Bee Gees, Eric Clapton, Quincy Jones, Paul Simon, Bruce Springsteen. Słynął z niezwykłej wszechstronności stylistycznej. Swoją grę opierał na technice Moeller?a (low moeller), trafnym doborze instrumentów do utworu i niesamowitym wyczuciu charakteru muzyki. Jego przedwczesna śmierć zaskoczyła całą światową branżę muzyczną. Zmarł 5 sierpnia 1992 na atak serca. Obecnie działa "Fundusz Pamięci Jeffrey?a Porcaro", gromadzący środki na stypendia dla młodych, utalentowanych muzyków.
Przykład 2. Shuffle
Mamy tu do czynienia z wizytówką Jeffa Porcaro. Shuffl e to beat oparty na triolach. Jego korzenie sięgają rytmiki afrykańskiej, a do muzyki popularnej przedostał się przez bluesa. Powyższy przykład pokazuje surowe zastosowanie shuffl e w grze na zestawie perkusyjnym. Widzimy tutaj wyraźną dominację trioli granych na hi-hacie prawą ręką oraz zdecydowane podkreślenie raz i nietypowe zaakcentowanie trzeciej trioli w drugiej i czwartej grupie przez bęben basowy. Towarzyszy temu back-beat na dwa i cztery na werblu. Przeróżne modyfi kacje tego podziału pojawiają się wielokrotnie w bębnieniu Jeffa Porcaro. Można usłyszeć je chociażby w utworze "Hold The Line" zespołu Toto lub "Black Friday" Steely Dan. Bardziej rozwiniętą wersję shuffl e słyszymy także w "Rosannie".
Przykład 3. "Africa" z albumu "TOTO IV"
Przykład ten prezentuje inne oblicze Jeffa Porcaro. Do tej pory omawialiśmy shuffl e oparte na trioli, natomiast teraz mamy do czynienia z pulsacją szesnastkową. Omawiany fragment (zwrotka w piosence "Africa") osadzony jest w stylistyce rock-samba, co wynika z gry oraz dynamiki bębna basowego. Hi-hat gra prawą reką motoryczne szesnastki o falującej dynamice. Pierwsza szesnastka w każdej grupie szesnastkowej jest zagrana na otwartym hi-hacie, natomiast druga, trzecia i czwarta na zamkniętym. Na 2 i 4 grany jest cross-stick
Przykład 3a. "Africa" - refren
W refrenie rytm ulega modyfi kacji. W każdej grupie czterech szesnastek pierwszą, trzecią i czwartą gra ride, zaś drugą werbel jako ghost note. Rytm bębna basowego zostaje bez zmian, natomiast cross-stick grany w zwrotce na 2 i 4 zostaje zastąpiony uderzeniem w werbel techniką low Moeller, jedną z ulubionych form artykułowania werbla przez Jeffa.
Przykład 4. "Mushanga" z płyty "The Seventh One" TOTO
Mushanga jest przykładem dwutaktowego beatu opartego na kombinacji paradiddli i paradiddli diddli oraz szerokiej orkierstracji całego zestawu perkusyjnego z wykorzystaniem werbla, tomów, obręczy na tomach i hi-hatu.
Przykład 4a.
Powyższa jednotaktowa fi gura jest podstawą całego rytmu. Bardzo istotny jest tu silny akcent na 3, który w dwutaktowej strukturze całego rytmu nadaje back-beatowy drive (tak, jak w omawianej wcześniej "Rosannie"). Zastosowanie paradiddli w orkiestracji tomów daje specyfi czny feeling i dynamikę.
Przykład 4b.
Ten przykład przedstawia nam konfi gurację rąk podczas orkiestracji zestawu oraz dynamikę.
Przykład 5. Wielki przebój Michaela Jacksona "Beat It" / Przykład 5a.
Rytm tej piosenki to połączenie nagranej na żywo akustycznej perkusji i nowatorskiego wówczas w brzmieniu i technologii loopa, który opisany jest w przykładzie 5. Trzeba zaznaczyć, że loop ten użyty jest przez cały utwór. Po sześciu taktach intra wchodzi prawdziwy beat, równie prosty i bardzo przejrzysty (przykład 5a). Jeff gra go przez cały utwór w niezmienionej postaci, nie stosując żadnych przejść (fi lls). Trudność tego groove?u polega na tym, że trzeba go grać przez ponad 4 minuty non-stop, nie zmieniając dynamiki i artykulacji, zachowując nienaganność pulsu i charakteru.
Podsumowanie
Mamy więc do czynienia z artystą, którego przykłady gry podczas odsłuchiwania i analizy wydają się proste i czytelne. Całość oparta jest na kilku rudiments oraz wyrafi nowanej dynamice i artykulacji. Właśnie z tych środków wykonawczych Jeff zbudował swoją potęgę. Fantastyczne brzmienie, groove oraz czytelność przekazu spowoduje to, że perkusista, który opanuje te "proste" środki, może liczyć na nagranie kilkuset płyt z najważniejszymi artystami tego świata. Artur Malik, współpraca - Piotr Grząślewicz
Powiązane artykuły
QUIZ – Nie wiesz tego o Evans!
1 / 12
Evans jest w rodzinie firmy D’Addario wspólnie z marką pałeczek… 
