W czasach, kiedy prywatne szkoły perkusyjne wyrastają jedna po drugiej, nie jest łatwo zbudować placówkę, do której ludzie będą się zgłaszać, mając już od samego początku pewność, że trafiają w dobre ręce z solidnym zapleczem logistycznym.
Ostatnimi laty jego kariera wystrzeliła mocno w powietrze. Złośliwi powiedzą, że to wszystko jedynie przez ostatnią płytę Davida Bowie. Jest to niesprawiedliwa ocena, bo Guiliana jest liderem świetnej grupy jazzowej i wywodzi się z miejsca, gdzie wiedzą, jak gra się taką muzykę!
Jest jednym z najbardziej rozchwytywanych perkusistów sesyjnych w Anglii. Coraz większe uznanie zdobywa także w środowisku polskich bębniarzy. Dodajmy, że jest to uznanie zasłużone. Bębni u Adele, w piątym sezonie słynnego programu The Voice, a w swoim studio nagrał ślady do piosenki Seala, nominowanej zresztą do nagrody Grammy.
Jest jednym z lepszych perkusistów na świecie. Zbyt śmiała opinia? Weźmy na warsztat muzykalność, umiejętność wykorzystywania posiadanej techniki, wyobraźnię muzyczną, świadomość roli w zespole. To wszystko stawia go w światowej czołówce. Miał nam przedstawić swoich sześć ulubionych płyt, na których zagrał, wyszedł z tego spory wywiad.
Gdyby nie kumpel z liceum plastycznego i bieda, może dziś grałby tylko na perkusji w ciężko brzmiącej kapeli. Ale ten kumpel przyszedł pewnego dnia do szkoły z bębnem djembe... I tak na Podkarpaciu powstała poważna, uznana w środowisku djembiarskim pracownia Bobul Drums.
Jak łączyć różne światy muzyczne w jedną całość? Dlaczego niektórzy klasyczni perkusiści na całym świecie mogą mieć problemy z poczuciem rytmu? Dlaczego niektóre orkiestry grają spóźnione raz?
„Marakasy to tylko pozornie niewinne instrumenty. Potrafią bardzo skutecznie napędzać zespół, ale i go wykoleić. Z perkusjonistą powinni grać perkusiści, którzy mają świadomość groove’u, a nie jedynie standardowe przebiegi”. O tym, co ważne i najważniejsze w świecie rytmu, a także o bogatej przeszłości i teraźniejszości muzycznej rozmawiamy z Piotrem Jacksonem Wolskim, jednym z najważniejszych polskich perkusjonistów z trzydziestoletnim stażem artystycznym.
W połowie lat 90 był jednym z najbardziej oryginalnych bębniarzy metalowych na świecie. Młody, pełen energii z piekielnie pulsującymi partiami, które niemiłosiernie pompowały i napędzały utwory Sepultury. Chyba każdy z obecnego pokolenia 35-, 40-letnich bębniarzy rockowych i metalowych łapał się za zagranie intro do Territory.
Perkusista z Gołdapi zakochał się w cajonach. Do tego stopnia, że w 2015 roku stworzył na Facebooku potężne forum dla cajonerów – Polish Cajon Forum, a chwilę później – Polishcajon.blog.pl, który śmiało można nazwać najlepszą polską stroną na temat „karmników”.
Gość specjalny ubiegłorocznego Integration & Groove w Błażowej obecnie mieszka głównie w Europie i zapewne jeszcze nie raz skrzyżują się nasze drogi, dlatego warto zaktualizować sobie informacje na jego temat.
Spacerując nad ranem ulicami Łodzi, spotkałem młodego człowieka, grającego na... Hangu? Okazało się, że się myliłem, bowiem był to Spacedrum, czyli handpan francuskiej firmy Metal Sounds.
Jeden z tych wiecznie zapracowanych bębniarzy, ale jednocześnie stojących w cieniu największych gwiazd bębnów. Głównie dlatego, że operuje w mocniejszych klimatach, ale nie przeszkadza mu to w działaniu także na innych frontach stylistycznych.
